جان رولز فیلسوف آمریکایی معاصر و مشهور به دلیل صورت‌بندی یک نظریهٔ عدالت بود. وی از چهره‌های به‌نام فلسفهٔ سیاسی و فلسفهٔ اخلاق در سدهٔ بیستم بود. اثر مشهور وی نظریهٔ عدالت یا نظریه‌ای در باب عدالت هم‌اکنون به‌عنوان یکی از منابع کلاسیک فلسفهٔ سیاسی تلقی می‌شود.کتاب نظریهٔ عدالت تنها در آمریکا دست‌کم ۲۰۰ هزار جلد فروش داشته و تا کنون به بیش از ۲۰ زبان ترجمه شده‌است.
کودکی
جان راولز در بالتیمور مریلند به دنیا آمد. او دومین فرزند از پنج پسر اقای ویلیام لی راولز و خانم آنا آبل استامپ راولز بود. پدر جان راولز یکی از برجسته ترین وکلای دادگستری منطقه بالتیمور بود.
راولز قبل از آنکه به مدرسه کنت در ایالت کنتیکت منتقل شود، مدتی در بالتیمور به مدرسه می رفت. در سال ۱۹۳۹ از دبیرستان و پس از آن، از دانشگاه پرینستون با مدرک لیسانس هنر در سال ۱۹۴۳ فارغ التحصیل شد. در طی دوره تحصیلات کالج، راولز مدتی تحت تاثیر الهیات مسیحی، سودای رفتن به تحصیل در علوم دینی مسیحی و کشیش شدن را در سر داشت.
خدمت در ارتش
طی جنگ جهانی دوم، راولز سرباز پیاده نظام در منطقه پسیفیک بود. وی در این دوران در منطقه گینه جدید موفق به دریافت نشان ستاره برنزی شد. به دنبال محاصره ژاپن در جنگ، راولز بخشی از ارتش اشغالگر ژنرال مک آرتور شد و در آن زمان به رده گروهبان ارتقا یافت.پس از مشاهده آثار و نتایج بمباران اتمی هیروشیما، راولز خود را مانند کسی که از خواب غفلت بیدار شده است یافت، و پس از آن از دستورات نظامی مافوق خود سرپیچی کرد و با این اعتقاد که هیچ مجازاتی، قابل توجیه نیست، ارتش را در ژانویه ۱۹۴۶ ترک کرد.
رالز در نظریهٔ عدالت می‌نویسد: «عدالت اولین فضیلت برای نهاد اجتماعی است، همچنان که حقیقت برای نظام تفکر عدالت از نظر رالز مقدم بر خوشبختی است. خوشی و کامیابی آنگاه به‌عنوان یک ارزش مثبت تلقی می‌شود که عادلانه بودن آن محرز باشد. عدالت چارچوبی است که افراد مختلف در آن فرصت پی‌گرفتن آمال و ارزش‌های مورد نظر خود را پیدا می‌کنند.
